46,20 zł
Brak w magazynie
O władzy najwyższej – Louis Gabriel Ambroise de Bonald
„Nie, naród nie jest suwerenem państwowym lub politycznym. Jest suwerenem, którego władza opiera się na rodzinie, w której znajduje on swego ministra, swych poddanych, swe sługi, zarządców swych dóbr, w której, w wymiarze prywatnym, odnajduje on wszystko to, co stanowi władzę. Nierozumni lub przekupni są ci, którzy odurzając go ideą jego rzekomej suwerenności politycznej, zagłuszają w nim upodobanie do władzy w rodzinie, zachęcając, by gardził związanymi z nią obowiązkami lub lekceważył je”. (O rządzie przedstawicielskim)
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Louis Gabriel Ambroise de Bonald (1754-1840) – Za panowania Ludwika XV służył w armii. W 1785 r. został merem Millau. Przeciwko rewolucji francuskiej zwrócił się dopiero po uchwaleniu w 1790 r. Konstytucji cywilnej kleru – wcześniej organizował w Millau Gwardię Narodową i zasiadał w Zgromadzeniu Departamentalnym. Lata 1791-1797 spędził w Niemczech.
Po powrocie do Francji, za Konsulatu i I Cesarstwa wiele publikował, m.in. współpracując z Chateaubriandem i ogłaszając artykuł w „Journal des Débats” i „Mercure de France”. Myśl polityczną de Bonalda cenił Napoleon, który powierzył mu obowiązki radcy uniwersytetu cesarskiego. Powrót do władzy Burbonów de Bonald przyjął z radością, ale rozczarował się tym, że Restauracja nie przyniosła przywrócenia przedrewolucyjnych porządków. Negatywnie oceniał Kartę konstytucyjną, jako deputowany (1815-1823) prowadził aktywną działalność w opozycji. W 1816 r. został wybrany do Akademii Francuskiej.
Zaangażował się (w 1818 r.) w wydawanie założonego przez Chateaubrianda pisma „La Conservateur”. A w latach 1821-1822 był przewodniczącym Izby Deputowanych. W 1823 r. otrzymał tytuł wicehrabiego, został ministrem stanu i wszedł do Izby Parów.
Po rewolucji lipcowej odmówił złożenia przysięgi Ludwikowi Filipowi, zrezygnował z godności para i powrócił w strony rodzinne. Napisał m.in.: