Pascendi dominici gregis, o zasadach modernistów – encyklika – opis wydawcy
Ojciec Święty opisuje błędną doktrynę modernistów, którą nazywa „syntezą wszystkich herezji”. Wśród najbardziej niebezpiecznych zasad św. Pius X wymienia: immanentyzm życiowy, religię jako owoc przyrody, ewolucję dogmatów, doświadczenie religijne, negację Tradycji, symbolizm teologiczny, permanentyzm, agnostycyzm, ewolucjonizm oraz manię reformatorską we wszystkich dziedzinach życia kościelnego. Już na wstępie papież zaznacza, iż wrogowie Chrystusa „ukrywają się w samym wnętrzu Kościoła.”.
Szczegóły:
Autor: św. Pius X P.P.
Tytuł: Pascendi dominici gregis
Podtytuł: O zasadach modernistów
Oprawa: miękka
Format: A5
Liczba stron: 76
Wydawnictwo: Wydawnictwo Te Deum
ISBN/ISSN: 978-83-89345-40-0
Encykliki Piusa X
Papież Pius X wydał siedemnaście encyklik[14]:
E supremi apostolatus – 4 października 1903, o odnowieniu wszystkiego w Chrystusie.
Ad diem illum laetissimum – 2 lutego 1904, o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Iucunda sane – 12 marca 1904, o papieżu św. Grzegorzu Wielkim.
Acerbo nimis – 15 kwietnia 1905, o nauczaniu doktryny chrześcijańskiej.
Il fermo proposito – 11 czerwca 1905, o Akcji Katolickiej we Włoszech.
Vehementer nos – 11 lutego 1906, o rozdziale państwa i Kościoła we Francji.
Tribus circiter – 5 kwietnia 1906, o mariawitach polskich.
Pieni l’animo – 28 lipca 1906, o duchowieństwie włoskim.
Gravissimo officii munere – 10 sierpnia 1906, o francuskich bractwach pobożnych.
Une fois encore – 6 stycznia 1907, o rozdziale Kościoła i państwa.
Pascendi Dominici Gregis – 8 września 1907, o doktrynie modernistów.
Communium rerum – 21 kwietnia 1909, o św. Anzelmie z Aosty.
Editae saepe – 26 maja 1910, o św. Karolu Boromeuszu.
Notre Charge Apostolique – 25 sierpnia 1910, o błędach Sillonu.
Iamdudum – 24 maja 1911, o rozdziale państwa i Kościoła w Portugalii.
Lacrimabili statu – 7 czerwca 1912, o Indianach Ameryki Południowej.
Singulari quadam – 24 września 1912, o związkach zawodowych.
