Ojciec Kolbe a sprawa żydowska – Jędrzej Giertych

Opis

rok wydania 2000
format A5
str. 46
Wydawca: Dom Wydawniczy ”Ostoja”
ISBN 83-88020-56-0

Broszura autorstwa Jędrzeja Giertycha (1903–1992) to kompilacja dwóch artykułów z „Opoki” (nr 17 z 1983 r.). Jest publikacją bardzo potrzebną. J. Giertych odpiera zarzuty stawiane św. Maksymilianowi Kolbe, twórcy Rycerstwa Niepokalanej jakoby był „antysemitą”. Zarzut ten jest stawiany tuż obok zarzutu o tolerowanie przez Kościół „antysemityzmu”. Autor broszurki broni tym samym czci św. Maksymiliana, jak i Kościoła. W drugiej części broszury dotyczącej osoby Janusza Korczaka, J. Giertych zabiera głos w sprawie częstych porównań Założyciela Niepokalanowa i jego męczeńskiej śmierci ze śmiercią Korczaka. Rozbija prostymi argumentami głosy domagające się wyniesienia Korczaka na ołtarze. Podkreśla wielkość czynu Korczaka, równocześnie obalając mit jego skutecznej działalności społecznej.

Spis treści

Słowo wstępne
Ojciec Kolbe a sprawa żydowska
Ojciec Kolbe a Janusz Korczak

Słowo wstępne

Ojciec Kolbe a sprawa żydowska to broszura niezwykła i bardzo potrzebna. Powstała dzięki kompilacji dwóch artykułów Jędrzeja Giertycha — Ojciec Kolbe a sprawa żydowska oraz Korczak opublikowanych na łamach „Opoki” nr 17 z 1983 roku, pisma redagowanego i wydawanego przez niego samego. Jędrzej Giertych w sposób prosty i zwięzły odparł atak na osobę kanonizowanego 10 października 1982 roku przez Ojca Świętego Jana Pawła II bł. Maksymiliana Maria Kolbe — franciszkanina, założyciela Rycerstwa Niepokalanej i Niepokalanowa, twórcy wysokonakładowych pism: „Rycerz Niepokalanej” (nakład 700 tys. egz.), „Mały Dziennik”, „Rycerzyk Niepokalanej”, „Mały Rycerzyk” (oba pisma dla dzieci i młodzieży) oraz „Miles Immaculate” i „Biuletyn Misyjny”. Także dzisiaj, co jakiś czas wrogowie Kościoła i Polski atakują w prasie politycznej lub katolickiej, czy też w pracach historycznych osobę św. Maksymiliana, jego dzieło życia — Rycerstwo Niepokalanej, metody ewangelizowania, czy w końcu przesadną według nich, wiarę w Niepokalaną Dziewicę Maryję. Broszura wyraźnie obnaża sposoby ataków na św. Maksymiliana i skutecznie broni świętego przed zarzutami „antysemityzmu”.

„Opoka”, w której znalazły się oba artykuły, została założona przez J. Giertycha między innymi po to, aby bronić Kościoła i dobrego imienia Polski przed atakami sił antykościelnych i antypolskich. Sprawa ataków skierowanych na bł. Maksymiliana i Jego kanonizację była wyraźnym atakiem na Kościół. Takie sytuacje jak ta, zawsze skłaniały Jędrzeja Giertycha, aby stawać w obronie Kościoła. W sposób rzeczowy, podparty doskonałą znajomością źródeł, Autor odpiera zarzuty, jakoby o. Maksymilian Maria Kolbe był „wściekłym antysemitą” — gdyż takie inwektywy padały najczęściej w trakcie kanonizacji w prasie światowej. J. Giertych podaje czytelnikowi źródło ataku na osobę świętego, za które uważa masonerię, która nie mogła sobie pozwolić na to, by znany anty–mason, jakim był za życia, o. Maksymilian został świętym, by przez to był umieszczanym na ołtarzach we wszystkich kościołach katolickich na całym świecie. Oskarżenia o „wściekły antysemityzm” J. Giertych nazwał „wysiłkiem dla dyskredytacji Jego osoby”. Masoneria wierzyła, że przez nazwanie o. Kolbe „antysemitą”, wpłynie negatywnie na decyzję Ojca Świętego Jana Pawła II w sprawie kanonizacji. Skąd taka ogromna nienawiść masonerii do św. Maksymiliana?

Otóż, gdy w 1917 r., Maksymilian Kolbe już w habicie franciszkańskim, przebywał w Rzymie na studiach, był naocznym świadkiem świętowania przez masonerię 200–lecia założenia pierwszej, londyńskiej loży masońskiej oraz 400–lecia ogłoszenia przez Marcina Lutra swoich 95 tez przeciwko Kościołowi. Rzymem wstrząsnęły ogromne manifestacje masonerii pod hasłem „Szatan zapanuje nad Watykanem!”. Jak wiadomo masoneria jest organizacją tajną, której głównym zadaniem jest walka z Kościołem katolickim, z Jego etyką, nauką, z porządkiem moralnym płynącym z Ewangelii św. Porządek cywilizacji łacińskiej masoneria planuje zastąpić porządkiem „idei humanistycznych” — bezgranicznej wiary w człowieka. 16 października 1917 r., będąc pod wrażeniem tych antykościelnych wydarzeń, o. Maksymilian zakłada z grupą współbraci Milicję Niepokalanej. Podstawowe obowiązki Rycerzy Niepokalanej opisuje w tekście J. Giertych, a także podaje modlitwę rozszerzoną z cudownego medalika, która brzmiała: „O Mario, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy oraz za tymi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a w szczególności za masonów”. Widać stąd, że masonów o. Kolbe zwalczał na dwa sposoby. Przede wszystkim na łamach „Rycerza Niepokalanej” obnażał ich bluźniercze idee, a po drugie, dużo się za nich modlił i modlitwę za masonów nakazywał wszystkim członkom Milicji. Zarówno za życia o. Maksymiliana, a także dzisiaj, spuścizna świętego i modlitwa za zbłąkane dusze masonów z całą pewnością nie służy realizacji celów masonerii . Masoneria widziała w o. Maksymilianie groźnego przeciwnika. I tak chyba pozostanie.

Druga część książeczki dotyczy sprawy dr Janusza Korczaka, pedagoga, pisarza i teozofa. W czasie kanonizacji bł. Maksymiliana często porównywano męczeństwo o. Kolbe i Korczaka — niekiedy zestawiano śmierć o. Kolbe ze śmiercią Korczaka. Chciano tym samym wykazać, że śmierć Korczaka była bardziej męczeńska niż o. Kolbe, a więc Jego kanonizacja jest niesłuszna. Tu Jędrzej Giertych wdaje się w kolejną rzeczową polemikę. Cytuje wspomnienia osób, które znały Korczaka, pomagały w pracy żydowskiego sierocińca i w dużej mierze nie były zadowolone z jego wychwalanych dzisiaj metod wychowawczych. J. Giertych podejmuje polemikę ze wszystkimi, a szczególnie z katolickim duchowieństwem, które dość często powołuje się na autorytet i metody pedagogiczne Korczaka. Autor pracy tłumaczy także, dlaczego Korczak nie może być przez Kościół wyniesiony na ołtarze.

Cel, jaki przyświeca wydaniu tej książeczki, to obrona wielkiego duchownego, świętego, polskiego patrioty — Patrona Rodziny, Prasy, wiernego czciciela Niepokalanej Maryji — przed bezpodstawnymi atakami liberalnej opinii, która co jakiś czas oskarżając Kościół o tolerancję „antysemityzmu”, podaje jako przykład św. Maksymiliana Kolbe. A przecież dla milionów Polaków i innych wiernych z całego świata jest On życiowym drogowskazem — drogą do świętości na codzień. Wierzymy, że książeczka ta ułatwi czytelnikom znalezienie nowych argumentów do obrony Rycerza Niepokalanej.

Przedruk z „Opoki” nr 17 z 1983 r. pod tytułem Ojciec Kolbe a sprawa żydowska ukazał się w Polsce w drugim obiegu w 1983 r., dzięki Wydawnictwu Narodowemu „Chrobry”. Wydanie drugie, krajowe z dodatkiem części Korczak z tego samego numeru „Opoki” zostało przygotowane w ramach wspólnej z Domem Wydawniczym „Ostoja” serii Biblioteka Wszechpolaka, jako trzecia pozycja wydawnicza.

Zapraszamy do lektury.

październik 2000 r.
Maciej TwarógRedaktor Naczelny „Wszechpolaka”
— Pisma Młodzieży Narodowej

Nota o autorze

Jędrzej GIERTYCH  (1903–1992)

Urodzony w Sosnowcu, harcerz, polityk, dyplomata, dziennikarz, pisarz, publicysta, historyk, prawnik, ideolog Ruchu Narodowego — był jednym z przywódców Stronnictwa Narodowego, bliskim współpracownikiem Romana Dmowskiego. Publikował m.in. w „Gazecie Warszawskiej”, „Gazecie Olsztyńskiej”, „Myśli Narodowej”, „Polityce Narodowej”, a po wojnie w „Narodowcu” (wyd. w Lens), paryskich „Horyzontach” i londyńskiej „Myśli Polskiej”. W swojej pierwszej książce My, nowe pokolenie! zarysował ideę służby Bogu i Polsce, której do końca życia pozostał wierny. Po agresji niemieckiej na Polskę w 1939 r. jako żołnierz Marynarki Wojennej brał udział w obronie Helu. Wzięty do niewoli, próbował sześć razy z niej uciekać. Po 1945 r. zamieszkał wraz z rodziną w Londynie. Od 1955 do 1957 r. redagował pismo „Ruch Narodowy”. W październiku 1969 r. ukazał się pierwszy numer „Opoki”, która ukazywała się do 1988 r. w ilości 21 numerów. Na łamach „Opoki” zawsze stawał w obronie Kościoła i Polski, piętnując wszelkie przejawy wystąpień antypolskich i anty-kościelnych lub niezgodnych z nauką papieską.

J. Giertych wraz z żoną Marią wychował dziewięcioro dzieci. Zmarł w Londynie 9 października 1992 r. Jak wspominał po jego śmierci „Rycerz Niepokalanej”, J. Giertych był członkiem założonego przez św. Maksymiliana Kolbe Rycerstwa Niepokalanej. Został pochowany w Kórniku k. Poznania.