/ Książki / Na schyłku wieku. Studium – Teodor Jeske-Choiński
39,00 zł
(Ze wstępem Prof. Marka Kornata oraz X. Michała Wierzejewskiego. FSSPX.)
“Na schyłku wieku. Studium – Teodora Jeske-Choińskiego to książka będąca cenną pomocą do „studium” właśnie – do próby zrozumienia dokonań epoki, która ustanowiła człowieka współczesnego. Mimo zawirowań oraz ogromnego natłoku wydarzeń XX i XXI wieku to jednak XIX wiek wykreował dzisiejszą mentalność i wyznaczył tory nowoczesnego myślenia. Słynne dziewiętnastowieczne izmy: ewolucjonizm, społeczny darwinizm (w wymiarze indywidualnym i międzypaństwowym), naturalizm, pozytywizm, a nade wszystko korzeń wszelkiej nieprawości – materializm, połączone z lekceważeniem Osoby Jezusa Chrystusa, nienawiścią do Kościoła katolickiego oraz namiętną miłością do rzeczy „ukrytych” (łac. occulta), wypełniły przestrzeń dusz przedstawicieli cywilizacji północnoatlantyckiej. (…) Bardzo brakowało polskim Czytelnikom dzieła analizującego moment przełomu „Nowoczesności” w aspekcie literackim i szerzej – w aspekcie kulturowym (w tzw. kulturze wysokiej). Wydawnictwo Magna Polonia szczęśliwie temu brakowi zaradziło”.
Ze wstępu X. Michała Wierzejewskiego FSSPX
Było zaniedbaniem – i to niemałym – że do książki Na schyłku wieku nie mogła sięgać inteligencja z powodu jej niedostępności. Wydawnictwo Magna Polonia spełnia ten obowiązek wobec dzisiejszej inteligencji polskiej.
(…)
“Nie może ulegać żadnej wątpliwości, że esej Na schyłku wieku czytać nam przychodzi z dojmującym poczuciem aktualności w naszych czasach. Te wszystkie zjawiska swojej epoki, które zdiagnozował, doprowadziły do znacznie większego kryzysu i rozkładu cywilizacji chrześcijańskiej, niż pozwalał sobie ktokolwiek wyobrazić na początku XX wieku. Nie będzie nie na miejscu powiedzieć na koniec, że wówczas, kiedy Teodor Jeske-Choiński pisał i ogłosił drukiem Na schyłku wieku, trwał kryzys modernistyczny w Kościele, ale Stolica Apostolska kierowana pewną ręką św. Piusa X czyniła wszystko, co w jej mocy, aby oddalić zagrożenie, przed jakim stanął Kościół. W dobie kryzysu naszego czasu – który tak groźnie trawi Kościół – tego już o Kurii Rzymskiej powiedzieć nie możemy”.
Ze wstępu prof. Marka Kornata
Świat cywilizowany zbliżył się znów do dróg rozstajnych, które straszą zagadką nieznanych kierunków. Wszystko, co było, co przyświecało dojrzałemu dziś pokoleniu, zaczyna gasnąć, rozpływa się w błękitnej mgle przeszłości, co zaś będzie, tego jeszcze nikt wyraźnie nie widzi, określić nie może. Co było? Oto panowała w drugiej połowie bieżącego stulecia wiedza ścisła bezpodzielnie. Przed nią bito pokłony, jej wyrokom ulegano na wszystkich polach pracy ludzkiej. Ona zepchnęła filozofię ze stolicy nauki nauk; historii, prawu karnemu, ekonomii politycznej i krytyce literackiej narzuciła swoje metody i cele, sztukę nawet opętała…
Zagadnienia poruszone w studium:
Część pierwsza – Przyczyny. I – Królestwo wiedzy. – Lekceważenie sztuki. – Pozytywizm francuski. – August Comte. – Emil Littré. – Ewolucjonizm angielski. – Karol Darwin. – Materializm niemiecki. – Moleschott. – Vogt. – Büchner. – Haeckel. – Wspólne zasady pozytywizmu, ewolucjonizmu i materializmu. II – Moralność niezawisła. – Littré. – Spencer. – Ewolucjonizm w prawie karnym. – Ferri. – Lombroso. – Pozytywizm w historii. – Tomasz Buckle. – Pozytywizm w krytyce literackiej. – Taine. – Ernest Renan. – Pozytywizm w literaturze pięknej. – Teorie estetyczne Flauberta. – Zola. – Ogólny pogląd. Część druga – Skutki. III – Skutki w nauce. – Pozorna prostota doktryny pozytywnej. – Zbyt wielka obfitość szczegółów. – Skutki w literaturze pięknej. – Naturalizm francuski. – Jego materializm. – Jego pesymizm. – Wrzekomy obiektywizm. Zewnętrzność jego obserwacji. – Fizjologia zamiast psychologii. – Naturalizm polski. – Gabryela Zapolska. – Naturalizm niemiecki. – Karol Bleibtreu. – Naturalizm włoski i skandynawski. – Naturalizm w teatrze francuskim. – Henryk Ibsen. – Likwidacja naturalizmu. – Parnasiści. – Teofil Gauthier. – Karol Baudelaire. – Teodor de Banville. – Catul Mendés. IV – Odpowiedzialność nauki, literatury i prasy. – Moralność i niemoralność nauki. – Dobroczynność w oświetleniu ewolucjonistów. – Burżuazja. – Żydzi. – Jerzy Brandes. – Karierowicze. – Młodzież. – Marzyciele pozytywni. – Rozczarowanie. – Granice rozumu ludzkiego. – Położenie polityczne. – Społeczne. – Pozytywizm w życiu. – Nadmiar analizy. – Osłabienie woli. – Osłabienie f izyczne. – Pesymizm filozoficzny. – Schopenhauer. V – Dekadentyzm. – Tak zwana przecywilizacja. – Dekadentyzm w życiu. – Określenie dekadentyzmu przez Bourget’a. – Tak zwana arystokracja inteligencji. – Smakosze życia. – Początek dekadentyzmu w literaturze francuskiej. – Karol Baudelaire. – Jego „Kwiaty zła”. – Ich treść. – Ich forma. – Styl dekadentów. – Współcześni dekadenci francuscy. – Teoria Anatola Baju. – Paweł Verlaine. – Maurycy Rollinat. – Jan Richepin. – Estetyka i technika dekadentów. – Instrumentacja poetycka. – Barwność głosek. – Zwyrodnienie parnasizmu. – Ideał dekadenta. – Huysmana „Arebeurs”. – Dekadentyzm dorobkiewiczów. – Stendhal. – Maurycy Barres – filozof dekadentyzmu. – Fryderyk Nietzsche. Jego etyka. – Dekadentyzm poza granicami Francji. – Ogólny pogląd. Część trzecia – Reakcja. VI – Spirytyzm. – Jego pierwszy debiut. – Dar Ameryki. – Kathie Fox. – Allen Kardec. – Drugi występ. – Alfred Wallace. – Naukowość spirytyzmu. – Paweł Gibier. – Drugi dar Ameryki. – Neobudaizm, czyli teozofizm. – Helena Bławacka. – Pułkownik Olcott. – Doktryna teozofizmu. – Nauka Buddy. – Okultyzm. – Kabaliści. – Właściwe źródło spirytyzmu i teozofizmu. – Ich znaczenie. – Reakcja przeciw pozytywizmowi. – Mistycyzm w literaturze. – Symbolizm francuski. – Stefan Mallarmé. – Jan Moréas. – Określenie symbolizmu. Różne głosy. – Karol Marice. – Jego literatura chwili bieżącej. – Maurycy Maeterlinck. – Jego dramaty. VII – Alfonsa Daudet’a „Walka o byt”. – Powieści Henryka Rabussona. – Pawła Bourget’a „Uczeń”. – Powieść psychologiczna. – Wpływ literatury ruskiej na literaturę europejską. – Leon hr. Tołstoj. – Tołstoj jako artysta. – Literatura francuska a ruska. – Wyższość etyczna literatury ruskiej. – Pierwsze ślady mistycyzmu u Tołstoja. – Jego ewolucja umysłowa. – Jego moralność i światopogląd. – Jego wstręt do miłości. – Neochrześcijanie francuscy. – Melchior de Vogüé. – Karol Secrétan. – Paweł Desjardins. – Edward Rod. – Ślady reakcji w Niemczech. – „Rembrandt jako wychowawca”. – Reakcja u nas. – Maksa Nordau’a „Zwyrodnienie”.
Zobacz też inne książki Teodora Jeske-Choińskiego: Tutaj
