Król Dunkan jest władcą Szkocji. Za jego panowania państwo rozwija się, wojsko zwycięża wrogów, mimo że zdarzają się zdrajcy (jak tan Kawdoru). Makbet, krewny króla, wraz z przyjacielem, Bankiem, są walecznymi żołnierzami odnoszącymi sukcesy (na wojnie z Norwegią), patriotami.
Po bitwie pod Fortes Makbet i Banko spotykają trzy wiedźmy. Wiedźmy pozdrawiają Makbeta tytułując go tanem Glamis, tanem Kawdor i przyszłym królem. Banko zostaje nazwany „ojcem królów”. Makbet jest zaskoczony. W chwili kiedy czarownice mówią te słowa jest już tanem Glamis (tytuł odziedziczył po ojcu), jednak nie posiada tytułu tana Kawdor, a tym bardziej króla. Po zniknięciu czarownic, zjawiają się królewscy posłańcy, którzy informują Makbeta, że w uznaniu jego zasług król mianuje go tanem Kawdor. Od tego czasu Makbet zaczyna poważniej traktować słowa czarownic.
„Pan Ryszard Długołęcki jest autorem przekładów Hamleta oraz Sonetów Williama Shakespeare’a. Przekład Makbeta, podobnie jak przekłady poprzednie, jest przedsięwzięciem bardzo udanym. Tłumacz wnika bardzo starannie w tekst szekspirowski, rozumie zawiłości składniowe, wieloznaczność słownictwa, figury stylistyczne i metaforykę – ze wszystkim tym daje sobie radę sprawną i bogatą polszczyzną, proponując ciekawy, nowy tekst tej tragedii. A z pewnością nie było to zadanie łatwe, biorąc pod uwagę fakt, że Makbet cieszy się wielkim powodzeniem u tłumaczy. Wystarczy wspomnieć tylko o przekładach XXI wieku: w 2002 ukazał się przekład Antoniego Libery, a w 2011 przekład Piotra Kamińskiego. Cieszę się, ze powstał jeszcze jeden polski Makbet, i życzę Autorowi przekładu uznania czytelników i teatrów”.
– prof. Marta Gibińska-Marzec
Fragment artykułu na temat Williama Szekspira:
Czterysta lat po swojej śmierci William Szekspir pozostaje jedną z najważniejszych postaci w ludzkiej historii. Stojąc ramię w ramię z Homerem i Dantem jest on częścią triumwiratu literackich gigantów, którzy trwają nad stuleciami jako nieprzemijający świadkowie nieprzemijającej rzeczywistości. Satysfakcjonujący jest zatem fakt, że współczesne osiągnięcia naukowe pokazują, iż ten wielki geniusz był wierzącym katolikiem w bardzo antykatolickich czasach. W tym świetle Anonimus, hollywoodzki film z roku 2011, rzekomo pokazujący Szekspira i jego czasy, jest nie tylko trawestacją historii, ale szkalowaniem samego barda ze Stratfordu.
Anonimus oparty jest na zdyskredytowanej „oksfordzkiej” hipotezie, że Edward de Vere, książę Oxfordu, napisał sztuki Szekspira.
Oksfordczycy zbudowali bajecznie pomysłowe teorie, by udowodnić, że Edward de Vere był twórcą tych sztuk. Trudno jednakże potraktować ich twierdzenia poważnie. Edward de Vere zmarł w roku 1604, rok po śmierci królowej Elżbiety i około osiem lat przed napisaniem i wystawieniem ostatniego z dramatów Szekspira! Nie trzeba dodawać, że oksfordczycy zadali sobie wiele trudu, naciągając granice wiarygodności do ostateczności (i poza nią wykraczając), by wyjaśnić, dlaczego sztuki te zagrano dopiero po śmierci ich „Szekspira”.
Autor: William Szekspir
Wydawnictwo: Arspol
Rok wydania: 2018
Oprawa: twarda
Liczba stron: 152
Format: 13.0 x 20.0 cm
Numer ISBN: 978-83-936744-2-8
Kod paskowy (EAN): 9788393674428