Julius Evola – Na antypodach modernizmu. Pisma wybrane
Książka stanowi pierwszy w języku polskim wybór tekstów włoskiego „rewolucyjnego tradycjonalisty”.
Na antypodach modernizmu – jest to książka będąca surowym głosem krytyki aż nazbyt widocznego kryzysu obecnej epoki, głosem obnażającym złowieszcze oblicze nowoczesności i jej nędzę wobec metafizycznych wyżyn „świata Tradycji”. To wołanie o otwarcie oczu i odrzucenie wszelkich zabobonów modernizmu. To świadectwo, iż Prawica nie złożyła jeszcze broni i nie skapitulowała przed siejącymi zniszczenie siłami globalnego przewrotu. Orientacje wśród zamętu stają się nieodzowne, zwłaszcza gdy Kali Yuga ma się ku końcowi…
O autorze:
Julius Evola, właściwie Giulio Cesare Andrea baron Evola (ur. 19 maja 1898 w Rzymie, zm. 11 czerwca 1974 tamże) – włoski filozof, badacz cywilizacji i duchowości, myśliciel metapolityczny, poeta i malarz; współtwórca tradycjonalizmu integralnego i patron ideowy radykalnej prawicy, weteran I wojny światowej.
Pochodził z katolickiej rodziny. Podczas I wojny światowej, w wieku dziewiętnastu lat Evola wstąpił do wojska jako porucznik artylerii górskiej i walczył przeciwko Austriakom w okopach Carso. Po wojnie studiował na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu Rzymskiego, zrezygnował jednak z dyplomu „przez wzgardę dla tytułów akademickich”. Niedługo później stał się jednym z liderów awangardy artystycznej, sam uprawiał malarstwo, w dwu estetycznych fazach: “sensoryjnego idealizmu” i “abstrakcjonizmu mistycznego”. Następnie zainteresował się dadaizmem, uprawiając zarówno dadaistyczne malarstwo (około 30 obrazów) oraz poezję (napisany po francusku poemat La parole obscure du paysage intérieur, Zurigo 1921, Milano 1981; Canzoni, Roma 1971); w 1920 redagował dadaistyczne pismo “Noi”.