Etyka katolicka wskazuje człowiekowi, jaki jest jego cel ostateczny, do którego powinien dążyć, cel przyrodzony i nadprzyrodzony. Pierwszy osiągamy poprzez zaspokojenie naszych potrzeb materialnych i duchowych, zgodnie z porządkiem moralnym ustanowionym przez Boga, drugi zaś przez łaskę uświęcającą, która daje duszy życie i siły nadprzyrodzone. Etyka wyrabia poczucie i umiłowanie dobra, aby rozkochując w pięknie moralnym i ukazując sposoby jego urzeczywistnienia, dać zapał i łatwość czynienia tego, co jest dobrem — oraz brzydzenia się złem.