Wszystkie przedstawione w książce historie wydarzyły się naprawdę. Opisali je obserwatorzy – często naukowcy, którzy nie są podatni na emocje, zabobony i przesądy. Po tym, czego byli świadkami, są przekonani, że diabeł istnieje i potrafi opanować ciało człowieka. Opisane przypadki opętań i egzorcyzmów z różnych stron świata budzą słuszną grozę.
Prawdą okazuje się teza, że im ludzie żyją dostatniej i bezpieczniej, tym mniej są religijni, a bardziej pociąga ich świat zabobonów. Pojawia się wiara w magię, czarownice, rośnie zainteresowanie okultyzmem.
„Nie trzeba lękać się nazywać po imieniu pierwszego sprawcę zła: Złego” – nauczał św. Jan Paweł I, którego myśl przywołał autor, pisząc też w posłowiu: „Jak wynika z szeroko cytowanych w tej książce wypowiedzi egzorcystów różnych wyznań chrześcijańskich, dramat opętań występuje rzadko, niemniej ą to przypadki statystycznie znaczące, o wiele częstsze niż zlaicyzowany zachodni świat chciałby przyznać”.