79,90 zł
145 w magazynie
Mit Marszałka, wydanie II poszerzone – opis wydawcy
Książka stanowi pierwsze w polskim piśmiennictwie tak kompleksowe i interdyscyplinarne ujęcie operacji kreowania mitu i kultu Józefa Piłsudskiego. To pierwsza tak odważna próba określenia metod, środków socjotechnicznych, agend oraz instytucji realizujących kreację mitu i kultu Marszałka na przestrzeni kilku pokoleń. Autor podpiera swoje tezy nieznanymi często informacjami z zakresu historii, politologii, psychologii manipulacji i propagandy oraz socjologii tzw. mitu politycznego. W opatrzonej setkami przypisów pracy znajdziecie Państwo m.in. wykaz manipulacji zastosowanych przez kreatorów mitu i kultu Marszałka, omówienie rozległego systemu propagandy, zestawienie najważniejszych instytucji realizujących kult oparty na pozoracji oraz przegląd najpopularniejszych mitów związanych z Marszałkiem, propagowanych do dziś w sferze popularnej. Książka zawiera pomocne aneksy: z ilustracjami potwierdzającymi tezy autora oraz przewodnik po publikacjach, pozwalający pogłębić wiedzę.
Wnioski jakie można wysnuć są szokujące. Był to klasyczny kult jednostki a biografia J. Piłsudskiego została ponad wszelką wątpliwość zmanipulowana w wielkiej, ale i subtelnej operacji propagandowej, którą relatywizują historycy i politycy. Skutkuje to wypaczaniem prawdziwego oblicza Marszałka. W tej wielotorowej operacji uczyniono go centrum patriotyzmu i „epoki niepodległości”, wytwarzając bazę zmanipulowanych treści, czyniąc szkody prawdzie historycznej, kolorytowi epoki Fogga i Mostowicza oraz wielu innym wymazanym lub marginalizowanym do dziś bohaterom. Pomijanie tej rozległej operacji w biografistyce marszałka jest oszustwem. A może komuś zależy by ta prawda nie ujrzała światła dziennego?
II RP traktowana jest po transformacji ustrojowej w Polsce jako szczególny wzór do naśladowania. Lansowany jest nadzwyczajny mit Marszałka Piłsudskiego i jego obozu politycznego. Czyni to w dużej części współczesna historiografia a zwłaszcza tzw. „polityka historyczna”. Czy jest to osąd w pełni obiektywny? Lektura niniejszej książki stara się to podważyć. Wiele analiz autora wykazuje błędy, które zapisać należy na konto zarówno Piłsudskiego oraz jego obozu. Z pewnością zaliczyć do tego należy (co czyni autor) przywłaszczenie wyłącznie sobie mitu odzyskania niepodległości, zwycięstw w wojnach o granice a następnie walki o mocarstwową pozycję Polski. Skuteczna „polityka historyczna” sanacji mit taki wylansowała i jest on niemal wszechobecny także w III RP. Brunon Różycki stara się go obalać. Zachęcam do lektury tej książki.
Prof. dr hab. Lech Wyszczelski (badacz II RP)
“Książek o Piłsudskim mamy co niemiara, ale takich, które by nie były tylko powtarzaniem propagandy mamy niewiele. Dlatego bardzo się ucieszyłem z publikacji Brunona Różyckiego, która ujawnia instytucjonalne sposoby budowania i narzucenia przez sanacyjne państwo “kultu jednostki”. (…) I tu dochodzę do tezy, która zapewne najbardziej zszokuje czytelników Różyckiego: że sławna “Kariera Nikodema Dyzmy” była satyrą na Piłsudskiego właśnie…”
W nurcie rewizjonizmu historycznego pojawia się książka oczekiwana i bardzo potrzebna, demaskująca legendę Józefa Piłsudskiego, odkrywająca mechanizmy narodzin kultu i mitu marszałka, ale także zniewolenie nimi umysłów kolejnych generacji polskiego społeczeństwa, w tym polityków i historyków. Legenda Piłsudskiego „podlana sosem narodowo-patriotycznym”, stała się „karmą” wychowania młodzieży, podstawą scenariuszy filmowych i seriali telewizyjnych. Autor odkrywa nie tylko źródła i przejawy personalnego mitu wodzowskiego, ale także jego rozległe implikacje. Wskazuje konkretne interesy i korzyści, czerpane z kultu zafałszowanej postaci historycznej, która wpisała się swoją mitologią w tożsamość narodową Polaków. Książka inspirująca do krytycznego przemyślenia postaci Piłsudskiego, nauczania zakłamanej historii i uprawiania fałszywej polityki.
Prof. dr hab. Stanisław Bieleń (badacz życia politycznego)
“Polityków eksperymentalnie budujących fałszywą „jedność” na mitach i nieprawdzie czeka prędzej czy później spektakularna porażka i wielkie rozczarowanie, gdyż na kłamstwie nigdy długotrwale nie zjednoczy się społeczeństwa. Pozostanie ono bowiem podatne na inne mity.”
“Każdy historyk, który syntetycznie pisze lub dyskutuje o Marszałku, nie uwzględniając proporcjonalnie w swoich rachubach rozległego zagadnienia kreacji jego mitologii, jest zwyczajnym fałszerzem i proszę Państwa o piętnowanie tego łajdactwa, które nie powinno mieć nigdy miejsca. Trywializowanie tego zagadnienia jest rzecz jasna także fałszerstwem, toteż niniejsza praca dostarcza informacji dla polemiki z takimi relatywistami, którzy nie sprostali odpowiedzialności, jaką niesie za sobą autorytet tytułu historyka czy naukowca.”
Brunon Różycki