W 1941 r. Lech Karol Neyman, przedwojenny prawnik, narodowiec, przygotował pracę „Szaniec Bolesławów”, stając się jednym z twórców programu zachodniego środowisk narodowych, stawiającym postulat powrotu Polski nad Odrę i Nysę Łużycką. W dogłębnym jak na konspiracyjne warunki tworzenia studium formułował argumenty historyczne, geograficzne i gospodarcze za powrotem Prus Wschodnich, Gdańska, Pomorza Zachodniego, Pogranicza, Przyodrza oraz Dolnego, Opolskiego i Górnego Śląska do Macierzy.
„Jeżeli więc Polska ma być wielką i wieczną, musi mieć na zachodzie granicę od Rugii, wzdłuż zachodniej granicy dawnego Pomorza Zachodniego, z wyspami Usedom i Wolin, oraz wzdłuż Odry i Nisy łużyckiej na ich lewym brzegu. Granica taka będzie najlepszą gwarancją bezpieczeństwa i pełnej niezawisłości naszej Ojczyzny, bo Szaniec Bolesławów jest najlepszym szańcem nie tylko obronnym, lecz także wypadowym!”.
Lecha Neymana należał do pokolenia, które określamy mianem „pokolenia Polski niepodległej”, generacji, która całą swoją aktywność społeczną, polityczną czy kulturalną poświęciła rozwojowi kraju. Towarzyszymy mu od najwcześniejszych lat młodości, poprzez antykomunistyczną działalność konspiracyjną w latach 1945-47, aż po okres rozpracowywania przez organa bezpieczeństwa publicznego, aresztowanie, pobyt w więzieniu, przebieg śledztwa, postawę w trakcie procesu oraz okoliczności wykonania wyroku śmierci w maju 1948 roku.