Niniejsza książka jest gruntownym przeglądem bogatego zasobu myśli formacji nacjonalistycznych w Polsce okresu rządów sanacji, okupacji i tuż powojennego na szerokim tle porównawczym. Stanowi też pewien wkład zagadnienie metodologii badań nacjonalizmów. Omawia poglądy polskich nacjonalistów na podstawowe zagadnienia polityczno-ustrojowe, geopolityczne, narodowościowe, cywilizacyjne, gospodarcze, społeczne, a nawet historiozoficzne.
Główne pytanie zawarte w treści książki dotyczy tego, czy i w jakim stopniu polski nacjonalizm był adekwatny do ogromu wyzwań wynikających z niezwykle trudnej sytuacji geopolitycznej kraju zagrożonego przez imperializm niemiecki i sowiecki. Czy rozwiązania proponowane zarówno przez zwolenników idei ?Katolickiego Narodu Polskiego?, jak i inne ugrupowania, a w szczególności neopogańską Zadrugę, opierały się na realnych przesłankach, oraz czy miały szanse na realizację i akceptację Polaków?
O autorze:
Bogumił Grott (ur. 3 stycznia 1940 w Warszawie) – polski historyk, politolog i religioznawca, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i innych uczelni. Badacz m.in. nacjonalizmu, zwłaszcza w kontekście jego powiązań z religią, specjalizuje się również w historii polsko-ukraińskiej.
Jest synem Eugeniusza Grotta, inżyniera, przedsiębiorcy i oficera rezerwy Wojska Polskiego, wywiezionego po wojnie obronnej 1939 do Związku Radzieckiego, zaginionego bez wieści, oraz Kazimiery Grottowej z Adamowiczów, historyk sztuki, doktor filozofii, dyrektor departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki.
Ukończył studia na kierunku archeologia polska w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1974 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie napisanej pod kierunkiem Romana Hecka rozprawy pt. Pierwsi Piastowie oleśniccy.
Habilitował się w 1986. Tytuł profesorski uzyskał w 1997.