Książka Duch Europy jest tylko zaczątkiem dzieła, którego Roman Dmowski nie zdążył ukończyć.
Jest to pięć fragmentów, w których autor starał się wytłumaczyć kryzysy polityczne i moralne w Europie. Dmowski w naukowy sposób nakreślił zależności między wzlotami i upadkami cywilizacji europejskiej a jej historią.
Pierwszy fragment jest jednocześnie wstępem i najpóźniej opublikowanym dziełem już po śmierci Romana Dmowskiego (1939 – Naród w walce). Cztery pozostałe części są to artykuły z miesięcznika „Polityka Narodowa”, z czterech różnych wydań z 1938 roku. Wszystkie pięć artykułów ukazywały się także jako literatura „podziemna” w socjalistycznej Polsce, wydawane były w małych nakładach, dostępne dla wąskiego grona i ukrywane przed ówczesną cenzurą.
O autorze:
Główny ideolog polskiego nacjonalizmu, Roman Dmowski, pochodził z zubożałej rodziny szlacheckiej, a jego ojciec był właścicielem małej firmy brukarskiej na warszawskiej Pradze. Jako uczeń III Gimnazjum na Krakowskim Przedmieściu założył tam tajną organizację uczniowską „Strażnica”. W latach 1886–1890 studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, wstępując do „Zetu”. W 1889 roku został przyjęty do konspiracyjnej Ligi Polskiej, a w latach 1891–1892 kontynuował studia w Paryżu. Po powrocie do kraju przekształcił Ligę Polską w Ligę Narodową i stanął na jej czele. Celem tej trójzaborowej i ponadklasowej organizacji było ukształtowanie nowoczesnego narodu polskiego, zdolnego w przyszłości do stworzenia własnego państwa. Po demonstracji, do której doszło 3 maja 1893 roku spędził cztery miesiące w warszawskiej Cytadeli, po czym przybył do Lwowa, gdzie redagował „Przegląd Wszechpolski” i współtworzył Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne. W 1903 roku opublikował książkę Myśli nowoczesnego Polaka, w której wyłożył podstawy swej pozytywistyczno-nacjonalistycznej ideologii.