38,00 zł
1 w magazynie
Książka autorstwa ks. kard. José Maria Caro Rodrigueza to jedno z niewielu dzieł rzetelnie traktujących o istocie działania masonerii. Organizacja ta, dzisiaj w wielu krajach już wychodząca z ukrycia, stara się pokazywać tylko jedno swoje oblicze. Jest ono korzystne dla wolnomularstwa do osiągania doraźnego celu, jakim jest zdobycie przychylności dla siebie i głoszonych przez siebie idei. Ze względu na potęgę tej tajnej organizacji i niezbadane do końca skutki działalności masonerii, przeciwnicy wolnomularstwa powinni poznać jego prawdziwe korzenie i wartości, łączące członków lóż masońskich. Jak dowodzi kardynał Rodriguez, za kurtyną dobroczynności i pomocy bliźnim, masoneria skrywa swoje związki z ateizmem, a nawet z satanizmem. Trudno więc się dziwić, że polityka wolnomularstwa jest z zasady antykościelna i wspiera nurty polityczne oraz organizacje walczące z moralnością katolicką. Podając liczne fakty z działalności masonerii oraz przeprowadzając analizę wolnomularstwa i organizacji jej pokrewnych lub zbudowanych dla propagowania wartości masońskich ks. kardynał Rodriguez wskazuje nam niebezpieczeństwa, czyhające na osoby nieświadome potęgi masonerii.
Kim był autor książki
Przedmowa do drugiego wydania
Prace i autorzy, na których się opieram oraz stosowane skróty
Wstęp. Tajemnica masonerii: odkrywanie zasłony
1. Mój zamiar
2. Czy niewtajemniczeni profani mogą coś wiedzieć o masonerii?
3. Prawdziwy Proteusz
Część I
ISTOTA MASONERII
Rozdział I. Organizacja masonerii
4. Zarząd i administracja, Wielkie Loże i Wielkie Wschody
5. Rada zarządzająca
6. Obrządki (ryty) masońskie
7. Stopnie
8. Wpływ osób o wyższych stopniach i lóż wyższego rzędu
9. Masoneria, stowarzyszenie uniwersalne — jej jedność duchowa
10. Międzynarodowa Federacja Masońska
Rozdział II. Tajemnice i przysięgi masońskie
11. Tajemnica masońska
12. Zabiegi wolnomularstwa, aby ukryć się przed swoimi i obcymi
13. Porównanie z Kościołem katolickim
14. Przysięgi masońskie
15. Tajemnice masońskie a sumienie
16. Tajemnica masońska a zdrowy rozsądek
17. Przysięgi masońskie a moralność
Rozdział III. Cel masonerii
18. Cel wskazany przez nią samą
19. Konstrukcja Świątyni Przyrody
20. Jakie są przeszkody, które masoneria musi przezwyciężyć
i jacy są jej wrogowie, których musi pokonać
21. Jaki jest Bóg masonerii
22. Cel nadrzędny masonerii
Rozdział IV. Tworzenie i działanie lóż
23. Tworzenie loży
24. Wysiłki dla zdobycia kandydatów do loży
25. Fortele dla pozyskiwania adeptów
26. Zdobycze najbardziej pożądane
27. Bracia, którzy służą dla ozdoby
28. Papieże masoni
29. Przyjęcie do Zakonu
30. Całkowite odstępstwo od wiary nowo wstępującego do masonerii
31. Konsekwencje odstępstwa od wiary
32. Selekcja
33. Kasa
34. Zebrania
35. Groteskowość tego co poważne
36. Sławny Hiram
Rozdział V. Nauczanie masońskie
37. Symbole
38. Symbolizm biblijny
39. Symbolizm krzyża
40. Legendy i przypowieści
41. Przeciwko komu kieruje się zemsta masońska
42. Konferencje
43. Autorytet naukowy masonerii. Wiara jakiej wymaga
Część II
ZWIĄZEK Z NATURY SWOJEJ KŁAMLIWY
Rozdział I. Masoneria i katolicyzm
44. Szczerość osobista wielu masonów
45. Czy masoneria nie zajmuje się religią
46. Wielki Architekt zdradzony
47. Wściekła nienawiść do Chrystusa
48. Rozróżnienie między klerykalizmem a katolicyzmem
49. Masoneria w działaniu przeciwko Kościołowi katolickiemu we Francji,
jej zaciekłość antychrześcijańska
50. W Hiszpanii i Portugalii
51. We Włoszech
52. W Belgii, Niemczech i Austrii
53. W Rosji
54. W Anglii
55. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej
56. W Meksyku i w Ameryce Środkowej
57. W Ameryce Południowej
58. Masoneria chilijska jest antykatolicka i antychrześcijańska0
59. Podporządkowanie tajnym wpływom obcym
60. Tolerancja i antyfanatyzm masoński
61–62. Zaciekłość antykatolicka
Rozdział II. Religia masońska
63. Masoneria ma swoją własną religię
64. Przedmiot kultu masońskiego: Wielki Architekt. Przyroda
65. Słońce i ciało
66. Szatan i Lucyfer
67. Stowarzyszenia sataniczne
Rozdział III. Masoneria i polityka
68. Akcja polityczna masonerii we Francji w XVIII w.
69. Działalność polityczna wolnomularstwa we Francji w XIX w
70. Działalność polityczna masonerii w Niemczech i Austrii
71. Działalność polityczna masonerii w Rosji
72. Działanie masonerii we Włoszech
74. Działanie wolnomularstwa w Anglii
75–76. Działania masonerii w Ameryce
77. Masoneria nie interesuje się naszym życiem politycznym,
czy też posługuje się polityką jako swoim narzędziem?
78. Maski, pod którymi się kryje
79. Podporządkowanie polityczne członków masonerii jej władzom
Rozdział IV. Masoneria i jej ideały wolności, równości i braterstwa.
Nowe oszustwo
80. Wolność masońska
81. Wolność polityczna i wolności obywatelskie
82. Równość masońska
83. Braterstwo masońskie
84. Braterstwo szkodliwe dla sprawiedliwości i wojska
85. Najlepsze przykłady wolności, równości i braterstwa masońskiego
86. Do czego masoneria dąży u nas w Chile
87. Humanitaryzm masoński
Rozdział V. Masoneria i jej ideał moralności
88. Co masoneria mówi o sobie samej
89. Pewne wyjaśnienie
90. Podstawy moralności poza naszym zasięgiem
91. Cel uświęca środki
92. Dowody na podstawie słów. Doktryna
93. Próba czynów: codzienne kłamstwa i oszczerstwa
94. Gwałty i trucicielstwo
95. Kary lub przeciwdziałanie zdradzie
96. Zabójstwa na profanach
97. Niedoszłe próby zabójstw
98. Ludobójstwo i rabunki
99. Bunty masońskie
100. Wojny i rewolucje
101. Czystość i uczciwość masońska
102. Prawość masońska
Rozdział VI. Masoneria i jej ideał dobroczynności
103. Wspaniałomyślność tak ukryta, że ledwie się ją dostrzega
104. Hojność duchowa, również bardzo znikoma
Rozdział VII. Masoneria i jej ideał wiedzy i postępu
105. Co to jest nauka (wiedza) masońska
106. Łatwowierność masońska
107. Postęp na odwrót
Część III
DOKTRYNY MASONERII
Rozdział I. Doktryny filozoficzne i społeczne
108. Materializm i ateizm
109. Zaprzeczenie istnienia duszy niematerialnej i nieśmiertelnej
110. Doktryny komunistyczne i anarchistyczne
111. Doktryny rozbijające rodzinę
112. Obłudny atak na spowiedź
113. Doktryna antypatriotyczna i fakty, które ją potwierdzają
Rozdział II. Międzynarodowy Kongres Antymasoński w Trento.
Streszczenie
114. Doktryny religijne i filozoficzne
115. Masoneria i satanizm
116. Stosunek wzajemny dogmatów masońskich
117. Cel masonerii
118. Działalność masońska
119. Czym więc jest masoneria
Część IV
POCHODZENIE MASONERII I JEJ STOSUNEK DO INNYCH SEKT
Rozdział I. Pochodzenie masonerii
120. Różnorodność poglądów
121. Pochodzenie organizacji
122. Pochodzenie doktryn
123. Związki z protestantyzmem. Dlaczego sympatyzują ze sobą?
124. Związki z innymi sektami — z templariuszami
125. Związki z albigensami
126. Związki z niektórymi sektami arabskimi
127. Związki z paulicjanami i manichejczykami
128. Związki z gnostykami
Rozdział II. Pokrewieństwo masonerii z judaizmem
129. Kabała i jej podział na ortodoksyjną i faryzejską
130. Związek masonerii z kabałą
131. Wnioski końcowe co do pochodzenia masonerii. Jeszcze raz prawda
Rozdział III. Czy masoneria jest narzędziem judaizmu
132. Sprawa nadzwyczaj ważna naszych czasów
133. Szacunek masonerii dla Żydów
134. Przewaga żydowska w lożach
135. Akcja żydowska i masońska wobec katolicyzmu
136. Protokoły mędrców Syjonu
Część V
SPOSOBY DZIAŁANIA
Rozdział I. Sposoby ogólne
137. Trzeba rozpoznać ich działalność
138. Sugestia dla tworzenia opinii
139. Działalność hierarchiczna
140. Prasa
141. Stowarzyszenia masońskie mniej doskonałe
142. Stowarzyszenia pomocnicze
143. Stowarzyszenia publiczne bez celów sekciarskich
144. Skauting
145. Przyjęcia i uroczystości
146. Białe zebrania
147. Stowarzyszenia teozoficzne
148. Szarlataneria i wiedza tajemna
149. Penetracja stowarzyszeń katolickich i kleru
Rozdział II. Podstępy masońskie
150. Kłamstwo i obłuda
151. Ujawnianie zasad i ukrywanie skutków
152. Iść ku celowi pozornemu, a w istocie szukać zupełnie innego
153. Zwalczać nieprzyjaciół nie nazywając ich
154. Prześladować pod pretekstem, że chodzi o obronę
155. Zasłanianie się nauką
156. Sprzyjanie korupcji
157. Rezultaty są oczywiste
Rozdział IV. Masoneria adopcyjna i wilczęta
158. Loże żeńskie, mieszane i komasoneria
159. Ich stopnie
160. Skrajna rozwiązłość
161. Wilczęta
162. Sakramenty masońskie jakie się otrzymuje
Część VI
POTĘPIENIE MASONERII
Rozdział I. Dlaczego Kościół potępia ogólnie masonerię
163. Potępienie, w sposób oczywisty usprawiedliwione
164. Rozważania i konsultacje
165. Wielka Loża Matka i jej działania międzynarodowe
166. Osąd, jaki sobie wytworzył przywódca angielski wysokiego stopnia
167. Nienawiść masonerii północnoamerykańskiej wobec katolicyzmu
168. Podstawowa jedność masonerii
Rozdział II. Podsumowanie potępienia przez Kościół
169. Normy obowiązującego prawa kanonicznego
170. Bulla “In Eminenti” Klemensa XII
171. Bulla “Providas” Benedykta XIV
172. Listy apostolskie “Ecclesiam a Jesu Christo” Piusa VII
173. Bulla “Quo Graviora” Leona XII
174. Encyklika “Traditi” Piusa VIII
175. Encyklika “Mirari vos” Grzegorza XVI
176. Encyklika “Qui pluribus” i inne wezwania Piusa IX
177. Encyklika “Humanum Genus” Leona XIII
178. Wskazówki kościelne co do zachowania się wobec masonów
Rozdział III. Potępienia ze strony władz cywilnych
179. Zakazy istnienia masonerii przez państwo w wiekach ubiegłych
180. Zakazy w bieżącym stuleciu
181. Czyżby zaczynała się spełniać przepowiednia
182. Słowo do kobiety–katoliczki
183. Do masonów
184. Masoneria a charakter chilijski
185. Rozczarowani
186. Tajemnica
DODATEK. Oświadczenie Kongregacji Nauki Wiary z dnia 26 listopada 1983 r.
w sprawie masonerii
Szybkie wyczerpanie się pierwszego wydania tej pracy, mimo dość dużego nakładu dowiodło, że publikacja ta była na czasie i zaspokoiła rzeczywiste potrzeby. Oświadczyły mi to liczne osoby.
Nie brakowało także osób, które po przeczytaniu tej książki zmieniły swoje postanowienie co do przyłączenia się do masonerii. Wielu było też takich, którzy mi dziękowali, że im otworzyłem oczy na tę polecaną im organizację, a jeszcze więcej ludzi gratulowało mi, że odsłoniłem przed publicznością zasłonę, okrywającą stowarzyszenie, którego się lękano dla jego sekretów i manipulacji. Między tymi ludźmi były osobistości na najwyższych stanowiskach w kraju.
W nadziei, że przygotowując tą publikację uczyniłem coś dobrego utwierdziły mnie listy otrzymywane od wielu wielebnych arcybiskupów i biskupów Ameryki Łacińskiej a nawet Filipin, w których gratulowano mi nie tylko zwyczajowymi zwrotami grzecznościowymi, ale i prostymi i serdecznymi słowy. Wielu prosiło mnie też o egzemplarze książki pomimo jej tak skromnego wyglądu. Między tymi listami gratulacyjnymi, stwierdzam ten fakt z wdzięcznością, są dwa od ich eminencji kardynałów, do których wysłałem egzemplarze książki, mianowicie od kardynała Benllocha i od kardynała Billota.
Do niniejszego drugiego wydania wprowadziłem pewne ulepszenia i nowe ustępy. Uporządkowałem też podział na części, zmieniając częściowo tytuły paragrafów i dostosowując je lepiej do porządku logicznego książki, a poza tym zrobiłem parę koniecznych poprawek.
Studia nad masonerią, które kontynuowałem, potwierdzały coraz bardziej to, co powiedziałem w pierwszym wydaniu. Podobny wynik dały rozmowy prowadzone z masonami.
Wiele osób gratulując mi wydania tej książki chciałoby, aby niektóre osądy w niej zawarte były potwierdzone przy pomocy faktów konkretnych, jakich nie podałem do wiadomości publicznej, ponieważ żyją jeszcze bracia masoni, którzy w nich brali udział i ponieważ te rzeczy jeszcze nie należą do historii, niemniej jednak mogły być opisane, gdyż były sprawami wiadomymi publicznie lub zdarzały się powszechnie. Lepiej by każdy z czytelników sam zdobył sobie dowody potwierdzające treść tej książki, obserwując fakty i osoby w polu swojego widzenia, nigdy jednak nie zapominając o tym, co tyle razy powtarzałem, że w masonerii są osoby poważne i szczere, które nie znają ani jej celów, ani sposobów działania i nie postępują pod wpływem ducha i doktryny masońskiej.
Masoneria również oceniła moją książkę, a bracia masoni powtarzają osąd opublikowany w ich czasopiśmie. Według braci ja “wybrałem wszystko błoto z antymasońskiej kloaki i przy pomocy cytat niekompletnych i nieautentycznych, przy pomocy powtarzania konceptów czterech zawiedzionych lub płatnych nikczemników, których klerykalizm utrzymywał na swoje usługi i dla swojej korzyści, staram się pozbawić wartości święte dzieło miłości bliźniego, które masoneria wszędzie prowadzi”. (Revista Masonica de Chile, marzec 1924, s. 130).
Cytowane czasopismo dodaje też, że korzystając ze zwolnienia opłat pocztowych, z którego korzystają dostojnicy kościoła, rozpowszechniłem książkę gęsto po kraju, nie ponosząc kosztów.
Moja odpowiedź jest krótka: po pierwsze, książka ta była wydana w Santiago i rozprowadzona stamtąd przez Stowarzyszenie Dobrej Prasy, które nie jest “dostojnikiem kościoła”, ani też nie jest zwolnione od opłat. Egzemplarze, które rozsyłałem z Iquique zaopatrzyłem w odpowiednie znaczki pocztowe.
Po wtóre, jeśli nie cytowałem w całości wszystkich świadectw, które miałem w rękach, czyniłem to, aby nie rozszerzać nadmiernie tego dziełka i aby nie przerosło ono mych zamierzeń. Zawsze jednak podawałem źródło mych cytatów z całą precyzją, w odróżnieniu od publikacji masońskich, w których prawie nigdy tego nie ma.
Po trzecie, cytaty te są albo wzięte z dzieł autorów masońskich o autorytecie uznanym w Zakonie, albo też odnoszą się do faktów historycznych, w których brali udział bracia bezpośrednio lub przez swoje wpływy. Jeśli jest coś odrażającego w tym wszystkim, to nie pochodzi to ode mnie ani od nieprzyjaciół masonerii, ale wynika z samych faktów czy doktryn.
Ktoś powiedział, że nie sprawdzałem tego co powiedziałem o masonerii. Czytelnicy sami powiedzą, czy przynajmniej nie jest sprawdzona powszechna zgodność przewijająca się przez karty tej książki co do ogólnej oszukańczej metody, przy pomocy której masoneria zdobywa i utrzymuje adeptów, aż do przesycenia ich dusz głęboko, a niekiedy gwałtownie, swoimi ideałami zniszczenia porządku chrześcijańskiego, aż do wymazania samego imienia Chrystusa lub nawet Boga, co w sposób podstępny albo wręcz bezczelny, zależnie od okoliczności, próbuje się urzeczywistnić. Czytelnicy sami także powiedzą, czy to, co oni widzą i wiedzą o masonerii i jej czynach, zgadza się, czy też nie z moimi twierdzeniami.
Co się tyczy działalności politycznej masonerii i jej ducha antychrześcijańskiego, zdarzenia, które w Chile poprzedziły i towarzyszyły wyborom z roku 1924 świadczyły o fałszywości zapewnień masońskich: użycie wojska, aby drwić z woli narodu, pogwałcenie umów honorowych, nieznośna presja wywierana na Pierwszego Mandatariusza, aby “wykoleić go” i pociągnąć za sobą, przyczynienie się do wytworzenia ciężkiej atmosfery, która doprowadziła do wybuchu zamieszek i w ich rezultacie akcja oczyszczająca, rozpoczęta przez wojsko i marynarkę wojenną w obronie interesów narodowych, przy sympatii prawie powszechnej dla tej akcji, a dalej projekty antyreligijne, projekty dotyczące wprowadzenia rozwodów, konfiskaty dóbr kościelnych, rozdziału Kościoła od państwa itd. Wszystko to było potwierdzeniem wobec kraju nieszczerości zapewnień masońskich.
Powiedzieli także masoni, że jest bardzo łatwo podważyć to, co w tej książce ustalono. Niemniej jednak nie zrobili tego, pomimo, że czasu mieli na to aż za wiele. To natomiast co zrobili, to kontynuacja walki z religią katolicką w broszurze anonimowej La Tribuna opartej na cytatach niepewnych, niemożliwych do sprawdzenia, i na twierdzeniach jak zwykle opartych w większym stopniu na uprzedzeniu do chrystianizmu, niż na logice lub prawdziwości faktów.
Pytano mnie, czy masoneria zemściła się na mnie, i rzeczywiście czytelnicy są tego ciekawi. Masoneria jest dostatecznie inteligentna, aby to uczynić, jeśliby jednak to uczyniła, straciłaby zamiast zyskać. Ma ona jednak maskę w postaci partii politycznej, za pośrednictwem której prowadzi całą akcję, na jaką jej pozwalają wpływy tej partii. Ci, którzy żyją w Iquique i może nawet mieszkańcy całego kraju dowiedzieli się coś niecoś o tym, co niestety zaszło np. w czasie wizyty kardynała Benllocha lub w czasie Zgromadzenia Eucharystycznego, które celebrowaliśmy w Teatrze Miejskim itd. Jednak o tym, co w czasie tych zajść było moją obrazą osobistą zapominam i przebaczam z serca, a za to co było obrazą religii proszę Boga, aby przebaczył również, gdyż “nie wiedzą co czynią”.
Wreszcie, ponieważ książka ta nie ma innego zadania jak poinformowanie Czytelników o masonerii, uważałem, że należy uczynić to przy pomocy słów autorów bardziej upoważnionych do tego niż ja, nawet kosztem tego, że zwiększyła się liczba cytat.
Ks. kard. José Maria Caro Rodriguez
Jego Eminencja ks. kardynał José Maria Caro Rodriguez urodził się w 1866 r. w Chile w biednej rodzinie. W wieku 15 lat wstąpił do seminarium duchownego w Santiago de Chile. Ze względu na uzdolnienia wysłano go na studia teologiczne do Rzymu, gdzie uzyskał stopień doktora i został wyświęcony w 1890 r. Na studiach zaraził się gruźlicą, na którą cierpiał do końca życia. W latach 1891–1911 był profesorem gramatyki oraz języka greckiego i hebrajskiego, a także filozofii i teologii dogmatycznej w seminarium duchownym w Santiago de Chile. W 1911 r. został mianowany wikariuszem apostolskim w Tarapaca, a w roku następnym biskupem tytularnym w Milas.
Miasto Iquique, gdzie rezydował odznaczało się antyreligijną atmosferą i był on często atakowany w prasie i w przemówieniach. Aby uczyć religii i bronić jej wydawał tygodnik “La Luz” (Światło) rozprowadzany bez pieniędzy. Urządzał też szereg uroczystości na większą skalę, np. uroczyste przypomnienie edyktu o tolerancji Konstantyna, lub wielką procesję w Niedzielę Palmową W czasie tej ostatniej uroczystości 300 ateistów zaatakowało wiernych, a ci się bronili poświęconymi palmami. W czasie procesji Bożego Ciała, gdy ateistyczny urząd zabronił mu stawiać ołtarzy na ulicy, umieścił je na jadących wozach. Dzięki jego pracy liczba katolików w mieście wzrastała. Odbywał też liczne podróże pasterskie, nawet do dalekich miejscowości w górach i pustyniach, wozem, konno lub na mule. Tam był witany serdecznie. Uczył dzieci katechizmu, odwiedzał szpitale i więzienia. Bronił także robotników przed wyzyskiem.
W roku 1925 został przeniesiony do La Serena, gdzie kontynuował swoją pracę misyjną. Również i w tym mieście atmosfera była antyreligijna i był zaciekle atakowany. Odpowiedział na ataki książką “El misterio de la masoneria” [którą właśnie oddajemy do rąk polskiego czytelnika i która niewiele straciła na aktualności mimo tylu lat jakie upłynęły od jej wydania — przyp. tłum.].
Zarówno biskup jak i jego kler byli tak ubodzy jak ich wierni. Ubóstwo biskupa pogłębił fakt, że jego episkopalna rezydencja uległa pożarowi, w którym stracił wszystko, nie wyłączając cennej biblioteki.
W r. 1939 został przeniesiony do Santiago de Chile jako arcybiskup. Jego działalność na tym stanowisku była nadal bardzo żywa. Założył między innymi nowe seminarium duchowne w Apiquindo, szukał współpracy męskich zakonów, a także zwiększył liczbę żeńskich do 25, prosząc je o pomoc w nauczaniu i akcji dobroczynnej. Zawsze bardzo czuły na kwestie społeczne zainicjował lub popierał następujące organizacje: Chrześcijańska Pomoc Społeczna, Instytut Kształcenia Rolniczego, Stowarzyszenie Katolickich Związków Zawodowych, Młodzi Robotnicy Katoliccy, Związek Przedsiębiorców Katolickich. Interesował się bardzo zastosowaniem nowoczesnych środków przekazu i założył radiostację Radio Chilijskie oraz gazetę “Światło i Miłość”. W uznaniu zasług został mianowany kardynałem w 1945 roku.
Opublikował 33 książki i broszury poświęcone wierze katolickiej. Publikacje te były zawsze wydawane w tanich wydawnictwach i były dostępne dla szerokiej rzeszy czytelników. Był bardzo popularny zwłaszcza wśród biednych. Umarł w sędziwym wieku w 1958 r.
rok wydania 1998
format A5
str. 285
Dom Wydawniczy ”Ostoja”
ISBN 83-909116-3-9