19,50 zł
1 w magazynie
Masoneria Jej początki organizacja
Jej początki, organizacja, ceremoniał, zasady i działanie
Pierwsze wydanie książki św. bp Józefa Pelczara o masonerii, które autor podpisał pseudonimem J.S. Korczyński (następne rozszerzone wydania podpisywane już były imieniem i nazwiskiem autora). Publikacja pomaga czytelnikowi poznać, czym jest masoneria oraz jaka jest jej polityka w wybranych krajach świata w tym w Polsce.
„Kłamstwem jest (…), jakoby masoneria nie mieszała się do polityki; bo historia jest świadkiem, że począwszy od rewolucji francuskiej, nie było w świecie politycznym, zwłaszcza w krajach katolickich żadnego przewrotu, ani też zamachu na Kościół katolicki, w którym by masoni nie mieli większego lub mniejszego udziału” (fragment książki).
Odkrywanie masońskich tajemnic
Wielokrotnie podkreślaliśmy, że w naszej serii wydawniczej nie zabraknie publikacji związanych z odkrywaniem prawdy o masonerii, antychrześcijańskiej i antykościelnej, tajnej organizacji, której jednym z celów jest zburzenie porządku zaprowadzonego przez stulecia przez naukę Kościoła Świętego po to, by w jej miejsce wprowadzić swój własny porządek.
Wizja świata według masonerii jest tak bardzo różna od wizji katolickiej, od tego czym jest i co ze sobą niesie cywilizacja łacińska, że poszczególni Papieże, a co za tym idzie sam Kościół, wielokrotnie ostrzegali w swoich dokumentach, aby uważać na masonerię, zwalczać jej poglądy i samemu trzymać się od niej z daleka. Co więcej, duchowni katoliccy, którzy dostrzegli potrzebę studiowania tego czym jest masoneria, zabrali się następnie za opisywanie zagrożeń zeń płynących i wydawanie ich w postaci książek. Przykładem takiej pracy jest książka, którą oddajemy w ręce Czytelników, napisana przez błogosławionego ks. bpa J.S. Pelczara, który kryje się pod pseudonimem J.S. Korczyński, pt. Masoneria (jej początki, organizacja, ceremoniał, zasady i działanie). Pomaga ona Czytelnikowi odkryć i poznać od podszewki czym jest masoneria, jaka jest jej struktura, ceremoniał, zasady i dążenia oraz sama polityka masonerii w wybranych kontynentach i krajach świata.
Dlaczego decydujemy się na kolejne wydanie starej publikacji o masonerii? Powodów jest kilka. Jest to publikacja dobra, szczera, dokładna i dogłębna. Swoją treścią trafia w samo sedno poruszanych problemów.
Dzisiaj, na początku XXI stulecia, wielu niedowiarków ma nieco przejaskrawioną wizję masonerii i masonów, jako postaci ubranych w śmieszne fartuszki, którzy opasani w cyrkle i kielnie, spotykają się w cichych i postronnych miejscach, aby pogawędzić o wartościach ogólnoludzkich. A to nie w tym rzecz. Naszą publikacją chcemy zwrócić uwagę Czytelników, iż przez kolejne stulecia istnienia masonerii, jej duch i idee postępują.
Podejmują je kolejni uczniowie, nie tylko politycy i naukowcy, ale także dziennikarze i wydawcy, lekarze, muzycy i artyści, ludzie kultury i sztuki, także osoby duchowne, które zapominają lub nie chcą wiedzieć w dużej mierze o stanowisku Kościoła w sprawie masonerii.
Osoby te, znane i znaczące w swoim środowisku, skoncentrowane są niekoniecznie w lożach, a tylko w różnego rodzaju klubach i towarzystwach, inicjują i prowadzą różnego rodzaju „humanitarne akcje”, które dla opinii publicznej wydają się być pożyteczne, a które tak w zasadzie nie mają większego znaczenia oprócz tego, że są przykrywką dla coraz większej chęci zdobywania przestrzeni władzy i kontroli publicznych działań po linii wytyczonej w wąskim kręgu decyzyjnym, o którym nikt nic nie wie i którego nikt nie kontroluje. To pierwszy i naczelny zarzut wobec organizacji masońskiej — brak kontroli względem jej działań. Wielokrotnie powtarzaliśmy, że w systemie demokratycznym taka sytuacja jest niedopuszczalna.
Pomimo, że masoneria powstała oficjalnie przeszło trzy stulecia temu, ciągle niewiele o niej wiemy. Tym bardziej na uwagę zasługuje pojawienie się na rynku książki bł. ks. bpa Pelczara.
Zapraszamy do lektury.
Maciej Twaróg
Redaktor Naczelny „Wszechpolaka”
Św. Józef Sebastian Pelczar
1842–1924
Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 roku w podkarpackim miasteczku Korczyna koło Krosna. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, wzrastając w atmosferze staropolskiej pobożności, którą odznaczali się jego rodzice Wojciech i Marianna z domu Mięsowicz. Rodzice, widząc nieprzeciętne zdolności syna, po dwóch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa, do szkoły głównej, a następnie do gimnazjum.
Już jako gimnazjalista Józef Sebastian podjął decyzję oddania się na służbę Bogu, czemu dał wyraz w swoim pamiętniku: “Ideały ziemskie blednieją, ideał życia widzę w poświęceniu się, a ideał poświęcenia – w kapłaństwie”. Po ukończeniu szóstej klasy wstąpił do niższego seminarium, zaś w roku 1860 rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.
Po przyjęciu święceń kapłańskich (17 lipca 1864 r.) przez półtora roku pracował jako wikariusz w Samborze. Skierowany do Rzymu (1866-1868), studiował jednocześnie na dwóch rzymskich uczelniach: Collegium Romanum (dziś Uniwersytet Gregoriański) i w Instytucie św. Apolinarego (dziś Uniwersytet Laterański), skąd oprócz pogłębionej wiedzy wyniósł wielką, nigdy nie słabnącą miłość do Kościoła i jego widzialnej głowy – Papieża. Wkrótce po powrocie do kraju podjął obowiązki wykładowcy w seminarium przemyskim, a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako profesor i dziekan Wydziału Teologicznego zyskał sobie sławę człowieka światłego, znakomitego organizatora i przyjaciela młodzieży. Wyrazem uznania ze strony społeczności akademickiej było powierzenie mu godności rektora krakowskiej Almae Matris (1882/1883).
Pragnąc realizować wytknięty sobie ideał “kapłana-Polaka, pracującego zbożnie dla ludu”, ks. Pelczar nie ograniczał się jedynie do pracy naukowej, ale ofiarnie oddawał się działalności społecznej i charytatywnej. Był aktywnym członkiem Towarzystwa św. Wincentego à Paulo i Towarzystwa Oświaty Ludowej. Pełnił przez szesnaście lat obowiązki prezesa Towarzystwa Oświaty Ludowej, które w tym czasie założyło kilkaset czytelni i wypożyczalni książek, przeprowadziło wiele bezpłatnych wykładów, wydało i rozprowadziło wśród ludu przeszło sto tysięcy książek oraz otworzyło szkołę dla służących. W 1891 roku ks. Pelczar poddał myśl utworzenia Bractwa NMP Królowej Korony Polskiej, które oprócz celów religijnych spełniało zadania społeczne, takie jak opieka nad rzemieślnikami, biednymi, sierotami i sługami (zwłaszcza chorymi i pozbawionymi pracy).
Widząc w problemach, jakie niosły współczesne mu czasy, znaki woli Bożej, założył w 1894 r. w Krakowie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, stawiając mu za cel szerzenie Królestwa miłości Serca Jezusowego. Pragnął, by siostry były znakiem i narzędziem tej miłości wobec dziewcząt, chorych i wszystkich ludzi potrzebujących pomocy.
W 1899 r. został mianowany biskupem pomocniczym, a w rok później, po śmierci bp. Ł. Soleckiego, ordynariuszem diecezji przemyskiej. Przez dwadzieścia pięć lat swej posługi biskupiej dał się poznać jako gorliwy pasterz, zatroskany o dobro powierzonych mu dusz.
Pomimo słabego stanu zdrowia bp Pelczar niestrudzenie angażował się w prace religijno-społeczne. W celu zachęcenia wiernych do ożywienia w sobie ducha wiary przeprowadzał częste wizytacje parafii, dbał o wysoki poziom moralny i umysłowy duchowieństwa, a zarazem sam dawał przykład głębokiej pobożności, wyrażającej się w nabożeństwie do Serca Jezusowego i Matki Bożej. Był gorącym czcicielem Najświętszego Sakramentu i zachęcał wiernych do udziału w nabożeństwach eucharystycznych.. Dzięki jego staraniom wzrosła liczba nowych kościołów i kaplic, a wiele świątyń zostało odnowionych. Pomimo niesprzyjających okoliczności politycznych przeprowadził trzy synody diecezjalne, ujmując w normy prawne różnorodne inicjatywy, dając im przez to lepsze oparcie i zapewniając trwałość.
Biskup Józef Sebastian wnikał w potrzeby swoich wiernych i otaczał wielką troską najuboższych mieszkańców swej diecezji. Ochronki dla dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, szkoły gospodarcze dla dziewcząt, bezpłatna nauka w seminarium duchownym dla chłopców z ubogich rodzin – to niektóre z dzieł, które powstały z jego inicjatywy. Ubolewał nad krzywdą robotników, dużo troski poświęcił aktualnemu wówczas problemowi emigracji i alkoholizmu. W listach pasterskich, artykułach publicystycznych i licznych innych wystąpieniach wskazywał na potrzebę ścisłego respektowania nauki społecznej papieża Leona XIII.
Hojnie obdarzony przez Boga, nie marnował otrzymanych talentów, ale pomnażał je i rozwijał. Jednym z wielu dowodów jego ogromnej pracowitości jest bogata spuścizna pisarska, w skład której wchodzą dzieła teologiczne, historyczne, z dziedziny prawa kanonicznego, podręczniki, modlitewniki, listy pasterskie, mowy i kazania.
Bp Pelczar zmarł w nocy z 27 na 28 marca 1924 r. Zostawił po sobie pamięć człowieka Bożego, który pomimo niełatwych czasów, w jakich żył, pełnił wolę Bożą. Ks. Antoni Bystrzonowski, uczeń i następca ks. Pelczara na katedrze uniwersyteckiej, w dniu pogrzebu powiedział o nim: “Łączył zmarły biskup przemyski w swojej osobie najpiękniejsze tego episkopatu przymioty i talenta. A więc niestrudzoną gorliwość pasterską, ducha inicjatywy z energią w działaniu złączoną, światłość wielkiej nauki i bodaj czy nie większą jeszcze świętość cnoty – nade wszystko zaś świecił wzorem i przykładem wyjątkowej pracy i iście młodzieńczym w niej zapałem”.
Dnia 2 czerwca 1991 r., podczas IV pielgrzymki do Polski, Ojciec św. Jan Paweł II dokonał w Rzeszowie beatyfikacji bpa Józefa Sebastiana Pelczara. W dniu 18 maja 2003 r. został kanonizowany. Relikwie błogosławionego znajdują się w katedrze w Przemyślu. W Krakowie czczony jest w sposób szczególny w kościele Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Wspomnienie liturgiczne Błogosławionego Józefa Sebastiana jest obchodzone 19 stycznia.
Św. Józef Sebastian Pelczar był wybitnym polskim pisarzem katolickim, autorem m.in. takich dzieł jak: Pius IX i jego wiek, Zarys dziejów kaznodziejstwa w Kościele katolickim, Zarys dziejów miłosierdzia w Kościele katolickim, Życie duchowe, Pasterz według Serca Jezusowego, Ziemia Święta i Islam.
Masoneria. Jej początki, organizacja, ceremoniał, zasady i działanie
rok wydania 2003
format A5
str. 89
Wydawca: Dom Wydawniczy ”Ostoja”
ISBN 83-88020-83-8