40,00 zł
2 w magazynie
Przemówienie papieskie z 22 grudnia 2005 r. porównuje II Sobór Watykański do trudnego okresu, który nastąpił po Soborze Nicejskim. Jednakże nauka pierwszego soboru powszechnego doprowadziła stopniowo do zniszczenia arianizmu gdy tymczasem należy stwierdzić zupełnie inny stan rzeczy od czasu ostatniego soboru. Wraz z soborem nieporządek i zamieszanie wkroczyły do Kościoła, rozprzestrzeniając się na różnych płaszczyznach i stając się normą. Benedykt XVI widział w tym jedynie konflikt między dwoma hermeneutykami. Abp Marcel Lefebvre tłumaczył jednak ten kryzys wyraźnymi intencjami papieży Jana XXIII i Pawła VI: „Ogłaszając sobór pastoralnym, a nie dogmatycznym, podkreślając kwestie aggiornamento i ekumenizmu, papieże ci z góry pozbawili Sobór i siebie samych możliwości skorzystania z charyzmatu nieomylności, który zachowałby ich od jakiegokolwiek błędu.”
Niniejsza praca używając precyzyjnej, pedagogicznej metody dysput scholastycznych krytycznie analizuje nowości teologiczne II Soboru Watykańskiego.
Ks. Jan Michał Gleize jest kapłanem Bractwa św. Piusa X. Od czasu swych święceń kapłańskich w 1996 r. jest wykładowcą apologetyki i eklezjologii w Międzynarodowym Seminarium Św. Piusa X w Écône. W latach 2009-2011 brał udział jako ekspert w rozmowach doktrynalnych Bractwa z teologami Watykanu. Jego książka jest m.in. echem tych rzymskich dyskusji.
