/ Książki / Wobec rodzących się totalitaryzmów – R. Dmowski
59,85 zł
1 w magazynie
Wobec rodzących się totalitaryzmów – opis wydawcy
Tom z tekstami czołowego ideologa polskiej myśli narodowo-demokratycznej, ukazujący jego refleksję o hitleryzmie, faszyzmie, komunizmie i tendencjach autorytarnych w Polsce po zamachu majowym.
Olgierd Grott, Wstęp . . . VII
Sny a rzeczywistość . . . 1
Wschód i Zachód w Polsce . . . 7
Faszyzm . . . 21
Nacjonalizm i faszyzm . . . 45
Po przewrocie . . . 69
Deklaracja ideowa Obozu Wielkiej Polski . . . 87
Potrzeba organizacji . . . 91
Zagadnienie rządu . . . 97
Kościół, naród i państwo . . . 123
Nowy sejm i polityka wewnętrzna . . . 147
Niemcy a Polska . . . 65
Świat powojenny i Polska (fragmenty) . . . 191
Amerykanizm . . . 209
Hitleryzm jako ruch narodowy . . . 219
Polityka międzynarodowa w dobie obecnej . . . 237
Żydzi w dwudziestym wieku . . . 241
Oblicze dwudziestego wieku . . . 253
Przewrót światowy i ewolucja polityczna Polski . . . 277
Konstytucja, sejm a życie . . . 309
Militaryzacja polityki . . . 313
Nota bibliograficzna . . . 328
Indeks . . . 332
Roman Dmowski (1864-1939) – Urodził się 9 sierpnia 1864 r. w Kamionku pod Warszawą, w rodzinie drobnego przedsiębiorcy. W czasie studiów przyrodniczych na Uniwersytecie Warszawskim, w 1888 r. wstąpił do tajnego Związku Młodzieży Polskiej; dwa lata później został członkiem Ligi Polskiej, którą wraz z Zygmuntem Balickim przekształcił w Ligę Narodową. Redagował liczne pisma obozu narodowego, m.in. organ teoretyczny Ligi – „Przegląd Wszechpolski”. W 1903 r. opublikował Myśli nowoczesnego Polaka, pracę formułującą ideowe fundamenty programu obozu narodowo-demokratycznego, a w roku 1908 Niemcy, Rosja a kwestia polska.
W 1907 r., jako poseł do II i III rosyjskiej Dumy Państwowej, postulował współpracę z rządem carskim, pełniąc funkcję prezesa Koła Polskiego. Następnego roku, wraz z nacjonalistami czeskimi, organizował „ruch neoslawistyczny”, głosząc hasło solidarności Słowian.
Podczas I wojny światowej, Dmowski – polemista galicyjskich konserwatystów (Koniec legendy: uwagi o stanowisku „Stańczyków” i „ugodowców” wobec zadań dzisiejszej polityki narodowej 1905, i Upadek myśli konserwatywnej w Polsce 1914), optujących za współpracą z Austro-Węgrami i Niemcami – stał na czele Komitetu Narodowego Polskiego, popierającego ideę zjednoczenia ziem polskich pod berłem cara. Gdy po wybuchu rewolucji w Rosji stanowisko Ententy wobec sprawy polskiej uległo zmianie, przeniósł działalność KNP do Paryża, stając się głównym delegatem Polski na konferencji pokojowej w Paryżu.
Swoje i swojego stronnictwa prace na rzecz odbudowy Polski, a także międzynarodowe uwarunkowania sprawy polskiej ukazał w książce Polityka polska i odbudowanie państwa (1925). W 1919 r. został wybrany posłem na Sejm. Od 27 października do 14 grudnia 1923 r. zasiadał w rządzie kierowanym przez W. Witosa, pełniąc funkcję ministra spraw zagranicznych. Po przewrocie majowym założył Obóz Wielkiej Polski, wydał też prace Świat powojenny i Polska (1931) i Przewrót (1934). W połowie lat trzydziestych wycofał się z czynnego życia politycznego. Zmarł 2 stycznia 1939 r., w Drozdowie.
